จงระวังการโอ้อวด
การเป็นคนธรรมดาแต่มีทาสคนหนึ่งรับใช้
ก็ดีกว่าการทำทีว่าใหญ่โตแต่ไม่มีอาหารกิน
สุภาษิต 12: 9
มีชายคนหนึ่งเขาชอบไปยืนอยู่ที่ถนนและร้องตะโกนป่าวประกาศว่าตัวเขานั้นยอดเยี่ยมและประสบความสำเร็จมากแค่ไหน เขาทำเช่นนี้ทุกวันเป็นเวลาหลายชั่วโมง แต่เมื่อเขาพูดจบเขาก็เดินออกมาจากตรงนั้นและเขาก็ไม่มีที่จะไป ทำไมนะหรือ? เพราะแม้เขาจะร้องโอ้อวดถึงความสำเร็จ แต่จริงๆแล้วเขาก็ไม่มีแม้แต่บ้านให้อยู่อาศัยและไม่มีอาหารให้กิน เขาไม่อยากทำงานเพราะเขาหลงคิดว่าตัวเองนั้นวิเศษกว่าใครๆ
ทุกวันนี้หลายคนถือว่า การโอ้อวดเป็นสิ่งดีงาม.
การอวดคุณสมบัติที่เด่น, ทักษะ, และความสำเร็จของคนได้กลายเป็นที่นิยมกัน.
บางคนเชื่อว่าการโอ้อวดเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อการบรรลุผลสำเร็จ. คนบางคนรู้สึกว่าการโอ้อวดทำให้พวกเขานับถือตัวเองมากขึ้น
พระเจ้าตรัสสอนในพระคัมภีร์สุภาษิตว่าผู้ชายที่ไม่มีชื่อเสียง(คนธรรมดา)
แต่ทำงานหนักดีกว่าผู้ชายที่หลงยกย่องตัวเอง แต่ไม่สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ คำพูดของพระองค์นั้นถูกต้อง
การทำงานหนักของคุณสามารถบ่งบอกความสำเร็จของคุณได้ดีกว่าการตะโกนเสียงดังว่าคุณนั้นคือคนที่ยอดเยี่ยม
(การกระทำและผลงาน ย่อมดังกว่าคำพูด)
คำอธิษฐาน
ข้าแต่พระบิดาที่รักโปรดช่วยให้ลูกอย่าเป็นคนที่หลงตัวเอง อย่าเป็นคนโอ้อวด
หรือยกตนข่มผู้อื่น แต่ให้ลูกรู้จักทำงานหนักและมีความรับผิดชอบทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่นอย่างดีที่สุดและโปรดช่วยให้ลูกทำทุกสิ่งด้วยความถ่อมใจ
เอเมน
ขอขอบคุณข้อความหนุนใจจาก
หนังสือ One minute
devotions
wol.jw.org
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น