การไม่ดื้อรั้น-ไม่คิดเห็นแต่ตนเอง
คนที่ปลีกตัวไปจากผู้อื่นก็แสวงหาแต่สิ่งที่ตนปรารถนา
และขัดแย้งกับสติปัญญาทุกอย่าง
สุภาษิต 18: 1
พระเยซูมักใช้เวลาอยู่กับผู้คน พระองค์มักจะอยู่กับฝูงชน-สาวกของพระองค์หรือแม้แต่คนเก็บภาษี
พระเยซูไม่ได้ซ่อนตัวจากทุกคน บางครั้งพระองค์ก็ปลีกตัวออกไปคนเดียวเพื่ออธิษฐาน
แต่นั่นก็เพื่อใช้เวลากับพระเจ้า ส่วนเวลาที่เหลือพระองค์จะออกไปเจอผู้คนเพื่อพูดคุยให้กำลังใจและช่วยเหลือเยียวยา
พระคัมภีร์สุภาษิตนี้ต้องการชี้ให้เห็นว่าคนที่ไม่เป็นมิตรกับคนอื่นและดื้อรั้น
คิดถึงแต่ตนเอง เขามักสนใจแต่ตัวเองเท่านั้น พวกเขาเห็นแก่ตัว และพระเจ้าไม่ต้องการให้ประชาชนของพระองค์เป็นคนเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจตัวเอง
พระเยซูจึงเป็นตัวอย่างของการรักและรับใช้ผู้คน
โดยพระองค์ทรงใช้เวลาร่วมกับผู้คน ดังนั้นอย่าเป็นคนเห็นแก่ตัว เพราะพระเจ้ามีคนที่พระองค์ต้องการให้การดำเนินชีวิตของคุณมีอิทธิพลต่อเขา
การไม่ดื้อรั้นไม่คิดเห็นแต่ตนเอง
คือส่วนหนึ่งของปรีชาญาณ จงอย่างวางใจในความรู้ความสามารถของตนเองแต่จงวางใจในพระเมตตาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
พระองค์ผู้ทำให้คนอวดรู้ได้อับอายแต่จะประทานพระหรรษทานแก่คนที่สุภาพถ่อมตน
ไม่ใช่เรื่องอันตรายที่คุณจะวางตนเองให้ต่ำกว่าคนอื่น
แต่จะเป็นอันตรายมากกว่าถ้าคุณวางตัวเองสูงกว่าคนอื่น
เพราะสันติสุขเป็นของคนที่มีใจสุภาพ
ไม่ใช่ของคนที่ภูมิใจในตนเองเพราะหัวใจของคนที่ภูมิใจในตัวเองจะมีแต่ความอิจฉาและความรู้สึกไม่พอใจ
คำอธิษฐาน
ข้าแต่พระบิดาที่รักขอพระองค์ช่วยให้ลูกจำไว้ว่าลูกต้องเป็นคนที่สุภาพถ่อมตน
และไม่เป็นคนเห็นแก่ตัว ขอพระองค์คอยเตือนลูกอยู่เสมอว่าพระองค์ต้องการใช้ลูกเพื่อเป็นพรและเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนรอบข้าง
เอเมน
ขอขอบคุณข้อความหนุนใจจาก
หนังสือ One minute
devotions
jaisamarnchurch.org
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น