“ทุกวินาทีมีคนที่ต้องทิ้งโลกนี้ไว้เบื้องหลัง
อายุจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเมื่อวันนั้นมาถึง
เราทุกคนต่างก็อยู่ใน
"แถว" โดยที่ไม่รู้ตัว
เราไม่มีทางรู้หรอกว่ามีกี่คนที่อยู่ก่อนหน้าเรา
เราไม่สามารถย้ายไปอยู่หลังเส้นได้
เราไม่สามารถก้าวออกจากเส้นได้
เราไม่สามารถเลี่ยงเส้นนั้นได้เช่นกัน
ดังนั้นในระหว่างที่ต้องรออยู่ในแถว:
จงทำให้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ หรือที่เรามีอยู่ตอนนี้ให้มีค่ามากที่สุด
จัดลำดับความสำคัญ
ให้เวลากับคนที่เรารักและรักเรา
ทำให้พรสวรรค์ที่พระเจ้ามอบให้คุณเป็นที่รู้จัก
ทำให้คนที่ไม่สำคัญกลายเป็นคนสำคัญ
ทำให้เสียงของคุณเป็นที่ได้ยิน
เปลี่ยนการกระทำที่ดูเล็กน้อยให้มีพลัง
ทำให้ใครบางคนยิ้ม
ทำการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
ดำเนินชีวิตด้วยความรัก
ความเชื่อ และความหวัง
แต่งหน้าทำผม-ดูแลตัวเองใส่ใจตัวเอง.
สร้างสันติภาพ
อย่าลืมบอกคนของคุณว่าพวกเขาเป็นที่รักของคุณ
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกสถานการณ์
แล้วตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีความเสียใจอะไรหลงเหลือ
จงฝึก เตรียมตัวให้พร้อม…”
เพราะ
“ทุก ๆ
วินาทีมีคนต้องจากโลกนี้ไป”
บ้าง ก็มีโอกาสได้บอกลา
บ้าง ก็ไม่มีโอกาสได้บอกลากัน
รักกัน อภัยกัน
ดีต่อกัน จริงใจต่อกัน
ให้เวลากัน พูดคุยกัน
ในตอนที่ยังมีลมหายใจ
ดีกว่าไปนั่งฟูมฟายอยู่ข้างๆฝาโลง
ขอขอบคุณแหล่งที่มาของบทความ
by Marianne Baum
Art by Logan Zillmere
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น