อ่านพระคัมภีร์ 365 วัน – วันที่ยี่สิบหก
- ความรักไม่มีที่สิ้นสุด
20ถ้าผู้ใดพูดว่า
“ข้าพเจ้ารักพระเจ้า” แต่ยังเกลียดพี่น้องของตน ผู้นั้นก็โกหก
เพราะผู้ที่ไม่รักพี่น้องซึ่งตนมองเห็นย่อมไม่สามารถรักพระเจ้าซึ่งตนมองไม่เห็น 21และพระองค์ทรงบัญชาเราไว้ว่าผู้ที่รักพระเจ้าต้องรักพี่น้องของตนด้วย
1ยอห์น 4:20-21
เมื่อเรานมัสการพระเจ้าอย่างซื่อสัตย์และเชื่อฟัง เราได้เชื้อเชิญความรักของพระองค์เข้ามาในใจ
ของเรา เมื่อเรานมัสการพระเจ้าด้วยใจที่เชื่อฟังและ นอบน้อม นั่นคือเราได้ยอมให้พระองค์ปกครองวันเวลาและชีวิตของเรา
ในทางกลับกันเราเองก็จะยิ่งรักพระเจ้ามากขึ้นทุกวันเมื่อเราสัมผัสได้ถึงความรักที่พระองค์มีต่อเรา
การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันคือ เมื่อมีความรักก็ต้องเรียนรู้จัก การผ่อนหนักผ่อนเบาซึ่งกันและกัน
ธรรมชาติของมนุษย์เราคือ การคิดว่าตัวเราเองเป็นศูนย์กลางซึ่งนำไปสู่การขัดแย้ง
และแตกแยก พระธรรม โคโลสี 3:13 กล่าวไว้ว่า
“จงผ่อนหนักผ่อนเบาซึ่งกันและกัน และถ้าแม้ว่าผู้ใดมีเรื่องราวต่อกันและกัน
และถ้าแม้ว่าผู้ใดมีเรื่องราวต่อกัน
ก็จงยกโทษให้กันและกันองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงโปรดยกโทษให้ท่านฉันใด
ท่านจงกระทำอย่างนั้นเหมือนกัน” พระคัมภีร์ข้อนี้ไม่ได้หมายความว่าให้เราอะลุ่มอล่วยกับความบาป
แต่ว่าให้เรารู้จักยอมรับกันและกันในความแตกต่าง ในความไม่เหมือนกัน
เพราะว่าเราทั้งหลายมีข้อบกพร่องด้วยกันทั้งนั้น เราต้องให้อภัยพี่น้องถ้าเรารักพระเจ้าเราก็ต้องให้อภัยและรักเพื่อนมนุษย์ให้ได้เช่นกัน พระคัมภีร์สอนเราเสมอว่า “ทุกคนจงทำให้เพื่อนบ้านพอใจ” วันนี้ให้คุณเปิดหัวใจของตัวเองให้กับพระเจ้า และให้คุณมีหัวใจที่เชื่อฟังเพื่อเป็นการตอบแทน
ต่อความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุดของพระองค์
ข้อคิดวันนี้
ทำไมเราถึงต้องรักซึ่งกันและกัน ก็เพราะว่าพระเจ้ารักเราและเลือกเราก่อน
เพราะฉะนั้นเราจึงต้องรักพี่น้องของเรา ทั้งชาวคริสต์ หรือต่างศาสนาก็ตาม เราต้องรู้จัก
การผ่อนหนักผ่อนเบาซึ่งกันและกัน และวิธีหนึ่งที่คุณสามารถแสดงให้พระองค์เห็นถึงความรักของคุณได้
นั่นก็คือการเชื่อฟังพระองค์อย่างสุดจิตสุดใจ สุดการกระทำ เพื่อเป็นการตอบแทนต่อความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุดของพระองค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น