คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ(คนปากพล่อย)

 

คนปากพล่อย

คนมีปัญญาจะยอมรับบัญญัติ

แต่คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ

สุภาษิต 10: 8

เมื่อผู้คนถูกจับได้ว่าเขาได้ทำสิ่งที่ไม่ควรทำ โดยทั่วไปพวกเขาจะเลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่งจากสองสิ่งนี้นั่นก็คือ หนึ่ง-พวกเขาอาจกล้ายอมรับในสิ่งที่พวกเขาทำผิดและเรียนรู้จากสิ่งที่พ่อแม่-ครูหรือคนรอบข้างของพวกเขาแนะนำตักเตือน  สอง-พวกเขาอาจจะหาข้อแก้ตัวเป็นล้านข้อเพื่อพยายามหาเหตุผลมาหักล้างในสิ่งที่พวกเขาทำผิด

คนฉลาดต้องรู้จักยอมรับความผิดพลาดของตนเองและเรียนรู้จากมันแล้วเดินหน้าต่อไป เพราะครั้งต่อไปหากเขาถูกล่อลวงให้ทำสิ่งเดียวกันอีก เขาจะสามารถหลีกเลี่ยงได้โดยการเชื่อฟังคำแนะนำตักเตือนของผู้ที่มีปัญญามากกว่าหรือผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่าอย่างเช่นพ่อแม่-ผู้ปกครองหรือคนรอบตัวที่เคยมีประสบการณ์กับเรื่องเหล่านั้นมาก่อน   แต่ถ้าเขาเลือกเป็นคนปากพล่อย ดื้อรั้น มักจะคิดว่าตนคือความถูกต้องของทุกสิ่ง คนแบบนี้มักพยายามหาข้อแก้ตัวเพื่อมาหักล้างในการกระทำที่ไม่ถูกต้องนั้นๆ เขาก็จะกลายเป็นคนที่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า พระเจ้าไม่มีรางวัลตอบแทนให้กับคนโง่ที่ชอบพูดจาพล่อยๆ พระเจ้าจะให้รางวัลแก่ผู้ที่มีใจเปิดกว้างและผู้ที่เต็มใจที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดของตน แทนที่เราจะเสียเวลามานั่งแก้ตัว ให้เราเลือกที่จะรับฟังผู้อื่นบ้างก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย หากรู้ว่าเรามีข้อบกพร่องจริง หรือทำผิดพลาดจริงก็จงถ่อมใจยอมรับคำแนะนำจากคนที่มีปัญญาและความรู้มากกว่าเราเพื่อนำเอามันมาเป็นแนวทางป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ตนเองทำผิดซ้ำเรื่องเดิมอีก “คนดีชอบแก้ไข คนอะไร?ชอบแก้ตัว” (คิดว่าเราทุกคนรู้คำตอบข้อนี้ดี)

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระบิดาที่รัก ขอพระองค์โปรดช่วยลูกให้รู้จักฟังคำของคนที่มีปัญญามากกว่า ถึงแม้ว่าบางครั้งลูกจะคิดว่าตัวลูกรู้ทุกอย่างแล้วก็ตาม อาเมน.

ขอขอบคุณข้อความหนุนใจจาก

หนังสือ One minute devotions