บ้านหลังแรกของเรา

 

บ้านหลังแรกของเรา

อ่านพระคัมภีร์ — ปฐมกาล 2:8-23

 

พระเจ้าพระยาห์เวห์ทรงกำหนดให้ชายผู้นั้นอยู่ในสวนเอเดน ให้เขาทำงานและดูแลรักษาสวนแห่งนั้น — ปฐมกาล 2:15

 

ในตอนแรกไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะนำเราจะออกจากบ้านเพราะมนุษยชาติได้อาศัยอยู่ในสวรรค์ สวนที่พระเจ้าได้ทรงสร้างขึ้นและจัดเตรียมทุกสิ่งที่จำเป็นสำหรับความเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์ แม้แต่งานในสวนก็เติมเต็มและสะดวกสบาย พระคัมภีร์วาดภาพของการจัดเตรียมอันล้นเหลือของพระเจ้า ว่าเป็นของขวัญแห่งพระคุณสำหรับสิ่งมีชีวิตของพระองค์โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

 

นับตั้งแต่เริ่มต้นโลก พระเจ้าทรงเสนอให้มนุษย์มีที่อยู่อาศัยพร้อมทุกสิ่งที่เราต้องการและอยู่ต่อหน้าพระองค์ เราสามารถชื่นชมยินดีในการที่พระเจ้าสถิตอยู่กับเรา และเราสามารถเพลิดเพลินกับการอยู่บ้าน ต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้า

 

แล้วทำไมเราถึงต้องออกจากบ้านไป? ดังที่พระคัมภีร์พรรณนาไว้ว่าองค์ประกอบสำคัญประการหนึ่งของความรู้สึกถึงบ้านของเราคือความพึงพอใจ ความสามารถที่จะพักผ่อนในความดูแลของพระเจ้าที่มีต่อเรา ดังนั้นเมื่อพระเจ้าทรงกำหนดขอบเขต เช่น ต้นไม้ที่เราไม่สามารถกินผลได้  หากเป็นเรา เราจะวางใจพระองค์ได้หรือไม่ว่าสิ่งที่พระองค์ห้ามนั้นเป็นผลดีต่อเรา? ดังที่เราเห็น มนุษย์พบว่าเป็นเรื่องยากที่เราจะพอใจ เราชอบหาทางออกของตัวเองมากกว่า เพื่อหาสถานที่ที่เราสามารถทำตามความปรารถนาของเราเองได้ และเราก็ได้เลือกหนีจากบ้านอันสมบูรณ์แบบกับพระเจ้าไป

 

แต่นับตั้งแต่เราออกจากสวน เราก็กระหายน้ำฝ่ายวิญญาณ โหยหาแม่น้ำเหล่านั้นที่เปี่ยมล้นด้วยความดีที่พระเจ้าทรงสร้างไว้ มีเพียงพระเยซูพระบุตรของพระองค์เท่านั้นที่พระเจ้าทรงเสนอให้เราได้กลับไปสู่ความพึงพอใจนั้น วันนี้คุณจะตามพระองค์กลับบ้านไหม?

 

ข้าแต่พระเจ้า ลูกพบว่าเป็นการยากที่จะพักผ่อนในพระคุณและการจัดเตรียมอันล้นเหลือของพระองค์ โปรดทรงยกโทษให้ลูกด้วย  โปรดช่วยให้ลูกมีความพอใจ ขอให้ลูกได้พักผ่อนในงานที่เสร็จสิ้นแล้วของพระคริสต์ซึ่งจะนำลูกกลับบ้านไปพร้อมกับพระองค์ ในนามพระเยซู อาเมน

ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่าน

 ขอขอบคุณแหล่งที่มาของบทความหนุนใจ

 todaydevotional.com

 

ติดตามอ่านบทความหนุนใจอื่นๆได้ที่ kattcrewslovegod.blogspot