บ้านหลังแรกของเรา
อ่านพระคัมภีร์ — ปฐมกาล 2:8-23
พระเจ้าพระยาห์เวห์ทรงกำหนดให้ชายผู้นั้นอยู่ในสวนเอเดน
ให้เขาทำงานและดูแลรักษาสวนแห่งนั้น — ปฐมกาล 2:15
ในตอนแรกไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะนำเราจะออกจากบ้านเพราะมนุษยชาติได้อาศัยอยู่ในสวรรค์
สวนที่พระเจ้าได้ทรงสร้างขึ้นและจัดเตรียมทุกสิ่งที่จำเป็นสำหรับความเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์
แม้แต่งานในสวนก็เติมเต็มและสะดวกสบาย พระคัมภีร์วาดภาพของการจัดเตรียมอันล้นเหลือของพระเจ้า
ว่าเป็นของขวัญแห่งพระคุณสำหรับสิ่งมีชีวิตของพระองค์โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย
นับตั้งแต่เริ่มต้นโลก
พระเจ้าทรงเสนอให้มนุษย์มีที่อยู่อาศัยพร้อมทุกสิ่งที่เราต้องการและอยู่ต่อหน้าพระองค์
เราสามารถชื่นชมยินดีในการที่พระเจ้าสถิตอยู่กับเรา และเราสามารถเพลิดเพลินกับการอยู่บ้าน
ต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้า
แล้วทำไมเราถึงต้องออกจากบ้านไป? ดังที่พระคัมภีร์พรรณนาไว้ว่าองค์ประกอบสำคัญประการหนึ่งของความรู้สึกถึงบ้านของเราคือความพึงพอใจ ความสามารถที่จะพักผ่อนในความดูแลของพระเจ้าที่มีต่อเรา ดังนั้นเมื่อพระเจ้าทรงกำหนดขอบเขต เช่น ต้นไม้ที่เราไม่สามารถกินผลได้ หากเป็นเรา เราจะวางใจพระองค์ได้หรือไม่ว่าสิ่งที่พระองค์ห้ามนั้นเป็นผลดีต่อเรา? ดังที่เราเห็น มนุษย์พบว่าเป็นเรื่องยากที่เราจะพอใจ เราชอบหาทางออกของตัวเองมากกว่า เพื่อหาสถานที่ที่เราสามารถทำตามความปรารถนาของเราเองได้ และเราก็ได้เลือกหนีจากบ้านอันสมบูรณ์แบบกับพระเจ้าไป
แต่นับตั้งแต่เราออกจากสวน
เราก็กระหายน้ำฝ่ายวิญญาณ
โหยหาแม่น้ำเหล่านั้นที่เปี่ยมล้นด้วยความดีที่พระเจ้าทรงสร้างไว้ มีเพียงพระเยซูพระบุตรของพระองค์เท่านั้นที่พระเจ้าทรงเสนอให้เราได้กลับไปสู่ความพึงพอใจนั้น
วันนี้คุณจะตามพระองค์กลับบ้านไหม?
ข้าแต่พระเจ้า ลูกพบว่าเป็นการยากที่จะพักผ่อนในพระคุณและการจัดเตรียมอันล้นเหลือของพระองค์
โปรดทรงยกโทษให้ลูกด้วย โปรดช่วยให้ลูกมีความพอใจ
ขอให้ลูกได้พักผ่อนในงานที่เสร็จสิ้นแล้วของพระคริสต์ซึ่งจะนำลูกกลับบ้านไปพร้อมกับพระองค์
ในนามพระเยซู อาเมน
ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่าน
ขอขอบคุณแหล่งที่มาของบทความหนุนใจ
todaydevotional.com
ติดตามอ่านบทความหนุนใจอื่นๆได้ที่ kattcrewslovegod.blogspot
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น