วันอังคารที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2566

พระเจ้าทรงกันแสง — ลูกา 19:41

 


พระเจ้าทรงกันแสง

เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้และเห็นกรุงเยรูซาเล็ม ก็ทรงร้องไห้สงสารกรุงนั้น

ลูกา 19:41

 

พระเจ้าเลือกที่จะไม่หันหลังให้กับความทุกข์ทรมานของมนุษย์ แต่พระเจ้าทรงเลือกที่จะอยู่ร่วมกับผู้ที่โศกเศร้า และผ่านทางพระเยซู พระองค์ทรงทำให้ความทุกข์ทรมานและความอับอายเป็นของพระองค์เอง ทั้งหมดนี้เพื่อประโยชน์ของเรา การเสด็จมาของพระคริสต์และการตรึงกางเขนของพระองค์เป็นความจริงอันทรงพลังของชีวิตที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน การรับใช้ และการระบุว่าเป็น "ผู้เล็กน้อยที่สุด" (อ่าน มัทธิว 25:40) พระเยซูบังเกิดยากจนอย่างน่าอดสูในถ้ำพิงพักของชุมพาบาลในโรงนาหรือคอกสัตว์ที่มีสัตว์อาศัยอยู่ (อ่าน ลูกา 2:7) และพระองค์มีพระชนม์ที่น่าอับอายยิ่งกว่านั้นอีก โดยทรงถูกประหารชีวิตต่อหน้าคนร้ายสองคน (อ่าน ลูกา 23:32-33) ในช่วงชีวิตของพระองค์ในหมู่พวกเรา มันไม่ได้ดีขึ้นมากนัก พระองค์มักจะไม่มีที่อยู่อาศัย (อ่าน ลูกา 9:58) ถูกล้อเลียน ทดสอบ และถูกขู่ว่าจะฆ่า

 

เมื่อเร็วๆ นี้ เด็กชายอายุ 17 ปีที่เติบโตใน Roseland Christian Ministries ถูกยิงเสียชีวิตขณะกำลังเดินกลับบ้าน พี่สาวและยายของเขาร้องไห้อยู่หลายวัน พระเยซูก็ทรงทำเช่นกัน ที่พักพิงของเราเต็มไปด้วยผู้หญิงและเด็กที่ต้องพลัดถิ่น พวกแม่ๆ ต่างร้องไห้ที่นี่เพราะความอัปยศอดสูและความอับอายที่ต้องเป็นคนไร้บ้าน พระเยซูทรงร้องไห้กับพวกเขา พระเยซูทรงร้องไห้และทรงรับรู้ร่วมกับเราทุกคนในความทุกข์ทรมานของเรา โปรดทราบว่าในน้ำตา ความเจ็บปวด และช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมานของคุณ พระเจ้าอยู่ไม่ไกล พระเจ้าในพระเยซูคริสต์ทรงกันแสงร่วมกับคุณ

 

ข้าแต่พระเจ้า ในความทุกข์ยากของลูก ลูกรู้สึกขอบพระคุณที่พระองค์ทรงอยู่ไม่ไกล ลูกรู้สึกขอบพระคุณที่พระองค์ร้องไห้ร่วมกับลูกในพระเยซูคริสต์ โปรดมอบความอุ่นใจในการรู้ว่าพระองค์ทรงอยู่กับลูกเสมอ อาเมน

 

เราสนับสนุน และท้าทายคุณ ที่จะแสวงหาความใกล้ชิดกับพระเจ้าในทุกๆวัน

 

ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่าน

 ขอขอบคุณแหล่งที่มาของบทความหนุนใจ

 

todaydevotional

 

ติดตามอ่านบทความหนุนใจอื่นๆได้ที่ kattcrewslovegod.blogspot

 


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ข้อพระคัมภีร์ประจำวันและการอุทิศตน – โคโลสี 2:7

  ข้อพระคัมภีร์ประจำวันและการอุทิศตน – โคโลสี 2:7   จงหยั่งรากและก่อร่างสร้างขึ้นในพระองค์ จงมั่นคงในความเชื่อตามที่ได้รับการสอนมาแล้ว และ...