วันพุธที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2566

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่

 


พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่

คุณลืมไปแล้วหรือว่าพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของเรานั้นอัศจรรย์เพียงใด? วันนี้ให้คุณ

จงใช้เวลาในการรำลึกถึงเรื่องนี้

 

อ่าน กาลาเทีย 4:4-7

4แต่เมื่อถึงกำหนด พระเจ้าได้ทรงส่งพระบุตรของพระองค์มาประสูติจากครรภ์ของผู้หญิง ถือกำเนิดภายใต้บทบัญญัติ 5เพื่อไถ่คนทั้งปวงซึ่งอยู่ใต้บทบัญญัติ เพื่อเราจะได้รับสิทธิของบุตรอย่างสมบูรณ์ 6ในเมื่อท่านเป็นบุตร พระเจ้าจึงทรงให้พระวิญญาณของพระบุตรของพระองค์เข้ามาในใจเรา พระวิญญาณผู้ทรงร้องเรียกว่า “อับบา พ่อ” 7ฉะนั้นท่านจึงไม่เป็นทาสอีกต่อไป แต่เป็นบุตร และเพราะท่านเป็นบุตร พระเจ้าจึงทรงให้ท่านเป็นทายาทด้วย

 

“พ่อของฉันแข็งแกร่งกว่าพ่อของเธอ!” “แม่ของฉันทำอาหารอร่อยที่สุดในโลก!” คุณเคยสังเกตไหมว่าเด็กเล็กๆ เชื่อมั่นพ่อแม่ของพวกเขาโดยสัญชาตญาณ และมักพูดถึงพวกเขาด้วยความภาคภูมิใจ? สำหรับเด็กในวัยหัดเดินที่ไร้เดียงสา คงไม่มีใครจะดูฉลาดกว่า สวยกว่า หรือสนุกไปกว่าพ่อแม่ของเขาหรือเธอแล้ว

 

แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง สิ่งต่างๆ ก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อเด็กๆ เติบโตขึ้นและสังเกตโลกรอบๆ ตัวพวกเขา ความชื่นชมที่ไม่เปลี่ยนแปลงที่เคยมีก็เริ่มสั่นคลอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงวัยรุ่น จากนั้นการรับรู้ของผู้ปกครองก็อาจเปลี่ยนไป จึงทำให้เกิดความเฉยเมยและความไม่สำนึกบุญคุณ. มันเกิดอะไรขึ้น วัยรุ่นมักต้องการความรู้สึกที่เป็นอิสระ ซึ่งนำไปสู่การตั้งคำถามเกี่ยวกับมุมมองของผู้ปกครองและได้พบว่าพ่อกับแม่ก็เป็นมนุษย์ที่ทำผิดพลาดได้เช่นกัน

 

ใช้เวลาสักครู่เพื่อตรวจสอบหัวใจของคุณตอนนี้ พระเยซูตรัสว่าเราควรเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ (มัทธิว 18:3) คุณรักและเทิดทูนพระบิดาบนสวรรค์ของคุณหรือไม่? คุณพูดคุยกับคนอื่น ๆ เกี่ยวกับพระองค์ด้วยความเคารพและด้วยความยินดีเช่นเดียวกับเมื่อตอนที่คุณเชื่อครั้งแรกหรือไม่? หากความปิตินั้นจางหายไป ขอให้พระองค์ช่วยให้คุณค้นพบมันอีกครั้ง จากนั้นใช้เวลาในพระวจนะของพระองค์ เฝ้าดูการหนุนใจจากพระองค์เป็นการส่วนตัว

 

ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่าน

 ขอขอบคุณแหล่งที่มาของบทความหนุนใจ

 intouch.org

ติดตามอ่านบทความหนุนใจอื่นๆได้ที่ kattcrewslovegod.blogspot

 


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ข้อพระคัมภีร์ประจำวันและการอุทิศตน – โคโลสี 2:7

  ข้อพระคัมภีร์ประจำวันและการอุทิศตน – โคโลสี 2:7   จงหยั่งรากและก่อร่างสร้างขึ้นในพระองค์ จงมั่นคงในความเชื่อตามที่ได้รับการสอนมาแล้ว และ...