วันศุกร์ที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2566

ความหวังสำหรับหัวใจที่บอบช้ำ

 


ความหวังสำหรับหัวใจที่บอบช้ำ

 

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงรักษาข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะหายดี

ขอทรงช่วย แล้วข้าพระองค์จะรอด

เพราะพระองค์คือผู้ที่ข้าพระองค์ถวายการสรรเสริญ

เยเรมีย์ 17:14

 

เมื่อวานฉันเล่าเกี่ยวกับปู่ของฉันที่ต่อสู้ในสงครามโลกครั้งที่สองและได้รับบาดเจ็บสาหัส เพราะกระสุนระเบิดใกล้กับตำแหน่งของเขา และเขาถูกกระแทกด้วยเศษกระสุนหลายชิ้น

 

ต่อมาในโรงพยาบาลชั่วคราว ศัลยแพทย์ได้เอาเศษเปลือกที่ใหญ่กว่าออก แต่ตัวที่เล็กกว่านั้นถูกทิ้งไว้ในร่างของปู่ของฉันไปตลอดชีวิต เป็นผลให้เขามีปัญหาในการผ่านเครื่องสแกนความปลอดภัยเพราะชิ้นส่วนโลหะที่ฝังอยู่ใต้ผิวหนังของเขาจะส่งสัญญาณเตือนภัยอยู่ตลอดตอนผ่านเครื่องตรวจ

 

พวกเราส่วนใหญ่คงจะไม่ประสบกับเหตุการณ์ที่น่าทึ่งแบบปู่ในชีวิตของพวกเรา แต่เราอาจมีเศษเสี้ยวของความชอกช้ำจากอดีต  เรามักจะได้ยินหลายคนพูดว่า เขาไม่สามารถมีความสุขกับชีวิตได้อย่างเต็มที่นั่นก็เป็นเพราะความเจ็บปวดรุนแรงที่พวกเขาเคยประสบมาเมื่อหลายปีก่อน บาดแผลของพวกเขายังคงส่งสัญญาณเตือนในชีวิตประจำวันของเขาอยู่เสมอ

 

พระคัมภีร์สอนให้เราหันกลับมาหาพระเจ้าในทุกสถานการณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความเจ็บปวดและการดิ้นรนของเรา แม้ว่าเราอาจเจ็บปวดหรือรู้สึกถูกหลอกหลอนด้วยความทรงจำเก่าๆ แต่พระเจ้าทรงอยู่ใกล้กว่าที่เราคิด เช่นเดียวกับผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ เราสามารถพึ่งพาพระเจ้าด้วยศรัทธา

 

เราอาจรู้ด้วยสติปัญญาว่าพระเจ้าทรงรักษาและช่วยให้รอด แต่เมื่อเราวางใจพระองค์อย่างเต็มที่ ความรอดและสันติสุขของพระองค์จะกลายเป็นความจริงส่วนตัวของเรา

 

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระบิดา ขอโปรดทรงปลดปล่อยข้าพระองค์จากภาระของความชอกช้ำและความทรงจำอันขมขื่น โปรดมอบหัวใจแห่งการสรรเสริญแก่ข้าพระองค์โดยให้ข้าพระองค์มั่นใจในความรักและความรอดของพระองค์ในพระเยซู อาเมน

 

ขอขอบคุณแหล่งที่มาของบทความหนุนใจ

 todaydevotional.com

ติดตามอ่านบทความหนุนใจอื่นๆได้ที่ kattcrewslovegod.blogspot


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ข้อพระคัมภีร์ประจำวันและการอุทิศตน – โคโลสี 2:7

  ข้อพระคัมภีร์ประจำวันและการอุทิศตน – โคโลสี 2:7   จงหยั่งรากและก่อร่างสร้างขึ้นในพระองค์ จงมั่นคงในความเชื่อตามที่ได้รับการสอนมาแล้ว และ...