พระเจ้าทรงเห็นเรามีค่าเสมอ

 

ไม่ว่าเราจะเป็นคนเล็กน้อยขนาดไหน พระเจ้าทรงเห็นเรามีค่าเสมอ

แล้วพระเจ้าตรัสว่า “ให้เราสร้างมนุษย์ตามฉายาของเรา ตามอย่างของเรา ให้ครอบครองฝูงปลาในทะเล ฝูงนกในท้องฟ้าและฝูงสัตว์ใช้งาน ให้ปกครองแผ่นดินโลกทั้งหมด และสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดบนแผ่นดินทั้งหมด”

ปฐมกาล 1:26

 ซามูเอลบทที่เก้าได้เล่าเรื่องเมฟีโบเชทหลานชายของกษัตริย์ซาอูลและบุตรชายของโยนาธาน เมฟิลโบเชทเป็นเด็กพิการมีรูปลักษณ์ที่น่าสงสารเท้าทั้งสองข้างของเขาเป็นง่อย แทนที่เขาจะมองว่าตัวเองเป็นทายาทกษัตริย์ที่ถูกต้องสมควรในมรดกของพ่อและปู่เขากลับมองว่าตัวเองเป็นคนที่น่าจะถูกปฏิเสธ

 เมื่อดาวิดสั่งให้เมฟีโบเชทมาหา เขาก็ล้มลงต่อหน้ากษัตริย์ดาวิดและแสดงความกลัว ดาวิดบอกเขาว่าอย่ากลัวเลย ดาวิดตั้งใจจะแสดงความกรุณาของเมฟีโบเชทเพราะพันธสัญญาของดาวิดกับโยนาธานพ่อของเขา  ตามเรื่องแล้วกษัตริย์ซาอูลซึ่งเป็นกษัตริย์พระองค์ก่อนเคยตามล่าเอาชีวิตดาวิด เมฟีโบเชทจึงคิดว่าดาวิดน่าจะคิดแก้แค้น โดยคิดปราบลูกหลานของซามูแอลด้วย

 แต่ดาวิดทำสิ่งที่ตรงกันข้าม   ดาวิดอวยพรเมฟีโบเชทเพราะเห็นแก่โยนาธาน ดาวิดให้เขาร่วมรับประทานอาหารโต๊ะเดียวกับพระองค์ – มอบที่ดินให้เขา และและปฏิบัติเหมือนกับเป็นโอรสของกษัตริย์องค์หนึ่งเพราะเห็นแก่โยนาธานเพื่อนรัก  

 การตอบสนองตอนต้นๆของเมฟีโบเชทเป็นตัวอย่างที่สำคัญที่แสดงให้เห็นว่าเขาไม่มั่นใจในภาพลักษณ์ของตนเอง(ความแตกต่างในบุคลิกภาพหรือความบกพร่องทางร่างกาย)ซึ่งเป็นสิ่งที่เราทุกคนต้องเอาชนะให้ได้ เกี่ยวกับภาพลักษณ์ที่เป็นความแตกต่างของเรา  เพราะไม่อย่างนั้นมันจะทำให้เราต้องดำเนินชีวิตไปด้วยความกลัวที่คอยคิดว่าตนเองเป็นแค่คนเล็กน้อยที่ด้อยค่าอย่าให้ความกลัวนี้เข้ามาแทนที่ความเชื่อที่ว่าพระเจ้าทรงทำพระองค์ผู้ทรงไม่มีบาปให้บาป เพราะเห็นแก่เรา เพื่อเราจะได้เป็นคนชอบธรรมของพระเจ้าทางพระองค์ (2 โครินธ์ 5:21) เราทุกคนสามารถดำเนินชีวิตไปในความเป็นจริง(กับสิ่งที่เราเป็น)ได้อย่างมีความสุข

       เมฟีโบเชท รู้สึกประทับใจมาก เขาประหลาดใจที่พระราชาดาวิดทรงห่วงใยเขา ทั้งที่เขากล่าวว่าตนเป็น “สุนัขตาย” (2 ซมอ.9:8) แต่พระราชาทรงปฏิบัติราวกับเขาเป็นพระโอรส (2 ซมอ.9:11)

 ข้อคิด

ให้เราเรียนรู้จากเรื่องของเมฟีโบเชท ที่เขาคิดว่าตนเองเป็นคนที่ไม่สมควรจะได้รับ หรือเป็นคนที่ไม่เหมาะสมที่จะได้รับความห่วงใยจากดาวิด เมฟีโบเชท มองว่าตนเองเป็นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว เรื่องราวนี้ยังสะท้อนไปถึงจอมกษัตริย์แห่งกษัตริย์ทั้งปวงผู้ทรงเริ่มต้นเสาะแสวงหาเราด้วยความรัก พระองค์ทรงรับเราทั้งหลายตามสภาพที่เราเป็นอยู่ และทรงนำเราฟื้นคืนสู่สภาพที่เราควรจะเป็น ไม่ว่าเราจะเป็นคนเล็กน้อยขนาดไหน พระเจ้าทรงเห็นเรามีค่าเสมอ

 ขอขอบคุณ บทความหนุนใจจาก

คุณ JOYCE MEYER

suthailand.org